تداعی آزاد

رمزگشایی سیاسی و بالینی

يكشنبه, ۲ شهریور ۱۴۰۴، ۱۰:۰۱ ق.ظ

مهدی ربیعی[1]
 
-برخورد با مسائل فرا-روان-شناسی و انتزاعی چگونه است؟!
-آیا بررسی و ورود به مسائل سیاسی، ضروری است؟ اگر هست چرا؟!
- بین مسائل سیاسی و امر بالینی چه ارتباطی وجود دارد؟
- چرا روان‌شناسی و روان‌درمانی تاب و تحمل انسان متعارض و واقعی را ندارد و اگر با آن مواجهه شود، از هم می‌پاشد؟!
-آیا دین و سیاست جدا از انسان است و باید از مطالعه خارج گردد؟!
-آیا سیاسی نبودن افتخار دارد؟! تلقین‌پذیر نبودن چطور؟!
 
ویدئو مربوط را در آدرس‌های زیر ببینید؛
 
 https://aparat.com/v/hpqp96e

https://youtu.be/w7xk9ie-YI0?si=2kdc-2LmHgkH59I7
 
[1] . عضو هیات علمی روانشناسی، محقق بالینی در حوزه روانکاوی، زبانشناسی و فلسفه
 

اولیات ارتباط

سه شنبه, ۲۱ مرداد ۱۴۰۴، ۰۹:۱۹ ق.ظ

مهدی ربیعی[1]
 
وقتی‌که در تحول خویش گم‌گشته‌ام، چگونه سردرآرم که در رشدم یا عقب‌گرد؟!
یک به یک در حال جدایی‌اند، استقلالی که بوی جنون می‌دهد؛ اولی از روی حسادت، دومی در بهانه مواصلت، سومی به دنبال بهانه، چهارمی نیامده می‌رود...
 اما آن‌ «چیزی» که نباید به آن بپردازم؛ «دنبال‌کننده من به دنبال چیست؟!»
ام الفساد دو عالم در مورد من چه راست می‌گوید؛ "امان از طنز تلخ روزگار، کسی که خودش باید فرمانده جنگ نرم باشه، رفته داره آزمون مسخره جنگ نرم میده"
فرمان‌ده جنگ نرم در موضع روان-کاو اعظم، همه چیز و همه کس را قربانی کرد تا آن باقی‌مانده‌ها مداماً در حال اثبات این باشند که هیچ‌گاه «حاضر نیستند» تا او را از دست بدهند!
در چنین حالتی است که درمان‌گر در عذاب ناشی از چسبیدن به درمان‌جو می‌خواهد او را به جلو هول دهد!
آزادگی به آن نیست که در توجیه «عدم ارتباط با دیگری» جنسی بودن متجاوز را علم و بهانه کنیم، عاقبت چنین دستاویزی، فراموشی قواعد مربوط به ارتباط و دال‌های مربوط به فرار است، همچنین مقاومت در برابر «یادگیری» از جمله عوارض آن است؛ سوژه‌ای که مرض خلاصه‌سازی و کشتن دیگری را دارد!
در صحرای کربلا هم باشی اگر دست از شکایت و هیستریک شدن برنداری، در حین رانندگی نیز جلسات روان‌-کاوی می‌خواهی و نسبت به «یادگیری» معاشرت با دیگری، مقاومت داری!
فرقی در آن نیست که عجم زاده باشد یا عرب زاده، کافی است تنها تصادم با آن را بشنوی تا بی‌اخلاق بودن من را یادآوری کند!
درمان‌گری که در روانکاوی خویش درجا می‌زند اما کماکان به درمان آن اصرار می‌ورزد، مجبور است تا مرکزی را بنا سازد و همکاران مشاور بیابد تا به واسطه آن از مسوولیت روانکاوی خویش بگریزد!
اینچنین است که کارگر مبهم به سوی کارفرمای مبهم متمایل است تا درخواستی مبنی بر مشخص شدن یکدیگر نباشد!
همانطوری که در آن ناز-پرورده تمایلی بر شناخت پدر مرده نیست!
دور از انتظار نیست که پسر فرو دست در رویا و خواب، همتای دخترش را به شیطان و جنده بکاهد، اعجاب در آن زمان است که همتای دخترش در روز روشن به آرزوی او جامه عمل بپوشاند!
 
[1] . هیات علمی گروه روان-شناسی، محقق بالینی در حوزه روانکاوی، زبانشناسی و فلسفه

https://drmehdirabiei.blog.ir/1404/05/22/%D8%A7%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%A7%D8%AA-%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D8%B7

کنترل درمان!

يكشنبه, ۱۹ مرداد ۱۴۰۴، ۰۸:۰۸ ق.ظ

مهدی ربیعی[1]
 
در یک طرف، درمان‌جویی قرار دارد که فقط فقط به خواست خویش حرف می‌زند و تلاشی هم ندارد که بفهمد روانکاو/روانکاوی چه می‌خواهد و دنبال چیست!
و در طرف دیگر نیز درمان‌جویی قرار می‌گیرد که تماماً به دنبال فهم روانکاو/روانکاوی است تا با زندگی خویش ارتباط نگیرد!
باوجود شکل و شمائل موجه و موقر زاده آنها، تحقیر بچه‌های دیگران سرگرمی آنهاست!
مظفر-الدین-شاه هم باشی، برای فرار از شب و تاریکی آن باید به فعالیت‌های مختلف یا حتی خود خواب و کابوس‌های مربوط به آن پناه ببری تا با هجوم افکار در شب، روانکاوی نشوی!
پس درمان‌جو دو نسل بعد از قاجار تازه آماده روانکاوی است!
 در این زمان است که او از کنترل درمان دست می‌شوید تا وارد تداعی‌آزاد گردد!
 
 
 
[1] . هیات علمی گروه روان-شناسی ، محقق بالینی در حوزه روانکاوی، زبانشناسی و فلسفه

https://drmehdirabiei.blog.ir/1404/05/20/%DA%A9%D9%86%D8%AA%D8%B1%D9%84-%D8%AF%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86

رابطه روانکاو(آنالیست) و روانکاوی‌شونده(آنالیزان)

چهارشنبه, ۱۵ مرداد ۱۴۰۴، ۱۱:۲۹ ق.ظ

مهدی ربیعی[1]
 
-رابطه در روانکاوی چه فرقی با رابطه در حوزه‌های دیگر دارد؟!
-چرا روابط حتی روابطه عاشقانه به دلزدگی می‌رسد؟!
-سرانجام رابطه در روانکاوی چیست؟!
-تفاوت رابطه در روانکاوی با رابطه در رواندرمانی‌ها چیست؟!
-تفاوت فکر کردن در روانکاوی با اشتغال ذهنی در حوزه‌های دیگه در چیست؟!
-آیا تمایز، جدایی و بلاغت در روانکاوی با رابطه عمیق با دیگری در روانکاوی تناقض ندارد؟!
-آیا رابطه در روانکاوی قابلیت شبیه سازی و کاهش در هوش مصنوعی را دارد؟!  
 
 
ویدئو مربوط را در آدرس‌های زیر ببینید؛
 
https://aparat.com/v/zxft3s3
 
 https://youtu.be/20AgrWQkiKs

[1] . عضو هیات علمی روانشناسی، محقق بالینی در حوزه روانکاوی، زبانشناسی و فلسفه

مرجع اصلی!

سه شنبه, ۱۴ مرداد ۱۴۰۴، ۰۷:۵۸ ق.ظ

مهدی ربیعی[1]
 
چرا برای یادگیری سراغ مرجع اصلی نمی‌رویم؟!

منبع و مرجع اصلی به دلیل چند-بعدی بودن خویش، ناخودآگاه محسوب می‌شود!

البته مابین ناخودآگاه و ناشناخته بودن فرق است!

فردی که با خویش و دنیای برون از خویش ارتباط تک بعدی دارد به اطلاعات ظاهراً قشنگ و معروف اما ناشناخته بسنده می‌کند تا خللی بر تصویر تک بعدی و ظاهراً یکپارچه او نی‌افتد!

چنین فردی در برخورد با مرجع واقعی به مرز از هم پاشیدگی می‌رسد ولی اگر تحمل آن را داشته باشد از هم نمی‌پاشد!

مریدان و دش‌منان برای آنکه به مرجع واقع نزدیک نشوند او را به معنای مختلف گره می‌زنند، ممکن است او را با کلماتی مانند مذهبی، سیاسی، علمی، اخلاقی، معنوی، وطن پرست، متعصب... سنجاق کنند که تنها دلالت‌کننده له و علیه آنهاست!

بخاطر همین است که برخورد با منابع اصلی می‌تواند مراجع را تا مرز جنون و کفر پیش ببرد!

حوادث و بحران‌ها می‌تواند شقی از یک مرجع/منبع/روانکاو-ی را نشان دهد که ماقبل آن حوادث بصورت معکوس سازمان و رمزگردانی شده است!

به بیان دیگر، مابعد یک تروما خود مراجع است که شقاق پیدا کرده است ولی تصویر آن را به مرجع فرافکنی می‌کند!

پس، رجوع به هوش مصنوعی نیز رجعت به ساحت ناشناخته است نه ناخودآگاه!
 

[1] . عضو هیات علمی روانشناسی، محقق بالینی در حوزه روانکاوی و زبانشناسی

جنگ روانی

دوشنبه, ۱۳ مرداد ۱۴۰۴، ۰۷:۲۷ ق.ظ

مهدی ربیعی[1]

آینده از آن کسانی است که در موضع عاملیت هوش مصنوعی قرار می‌گیرند، نه استفاده‌کننده از آن!

اعتیاد به بازی‌های هوشمند و مجازی در واقع نیاز به آن عاملیت را می‌پوشاند، در چنین صحنه‌ای، رمزگشایی جای خود را به عقده‌گشایی روانی می‌دهد!

طنز ماجرا آنجایی است که پرسش‌گر احمق از پاسخ‌های از قبل آماده شده‌ هوش‌مصنوعی به وجد می‌آید!

همانطورکه از ساختار زبانشناسی آن اصطلاح هویدا است؛ پرسش‌هایی که هوش‌مصنوعی آنها را پاسخ می‌دهد، تصنعی است!

به همین دلیل است که یک ملت ماقبل یک جنگ واقعی، بصورت روانی می‌خواهند خود را به خاک سیاه بنشانند!

ازاین‌رو، وجود «فره ایزدی» برای پاد-شاهی سر-زمین پارس ضرروی است تا موضع فاعلیت اختیار کنند!

البته اگر خود آن طبقات بانی غفلت از یکدیگر نباشد!

تعصب و تعلقِ قومی- قبیله‌ای، همان وادی غریب و پنهانی است که به قیمت ناچیز واپس می‌خورد تا جدایی با عزلت‌گزینی اشتباه گرفته شود، در حالی که جدایی و تمایز بدون فهم از دنیای دیگری امکان پذیر نیست!

 
[1] . عضو هیات علمی روانشناسی، محقق بالینی در حوزه روانکاوی، زبانشناسی و فلسفه